ΤΟ INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION (IHA) ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
Δεν είναι τυχαίο ότι κανένα μέσο μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ) δεν ανέδειξε το γεγονός ότι το International Hellenic Association (IHA) άλλαξε τη «ρότα» της Ψερίμου με την ανακαίνιση του σχολείου το οποίο συνετέλεσε ώστε, μέσα σε μόλις δύο χρόνια, το νησί να περάσει από ένα παιδί σε οκτώ.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι το IHA συνέβαλε έμπρακτα, με τη δωρεά του, στην ολοκλήρωση του κινηματογραφικού έργου «Καποδίστριας», ενισχύοντας όχι απλώς μια ταινία, αλλά τη δημόσια επαναφορά ενός πρότυπου που ενοχλεί.
Όταν η πράξη δεν παράγει εξάρτηση, δεν γίνεται είδηση.
⸻
Ο Καποδίστριας ενοχλεί ακόμη – και αυτό λέει περισσότερα για εμάς παρά για εκείνον
Ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν δολοφονήθηκε μόνο το 1831.
Δολοφονείται συμβολικά κάθε φορά που η Ελλάδα αποδέχεται ως «φυσιολογικό» αυτό που εκείνος θεωρούσε απαράδεκτο: τη συναλλαγή, την ιδιοτέλεια, την εξάρτηση.
Η σημερινή Ελλάδα δεν πάσχει από έλλειψη γνώσης ή ανθρώπινου δυναμικού. Πάσχει από απουσία μέτρου σύγκρισης. Και ο Καποδίστριας είναι ακριβώς αυτό που ενοχλεί: ένα μέτρο που αποκαλύπτει πόσο χαμηλά έχουμε θέσει τον πήχη.
Κυβέρνησε χωρίς κόμμα, χωρίς πελατεία, χωρίς προσωπικό πλουτισμό. Έθεσε το κράτος πάνω από ομάδες, το καθήκον πάνω από τη δημοφιλία και το μέλλον πάνω από το πρόσκαιρο συμφέρον. Γι’ αυτό και δεν χωρά εύκολα στη σύγχρονη ελληνική αφήγηση, όπου η πολιτική έχει μετατραπεί σε επάγγελμα και η ευθύνη σε επικοινωνιακό προϊόν.
Και όμως, το πρότυπό του δεν έχει εξαφανιστεί.
Επιβιώνει εκεί όπου δεν υπάρχει θόρυβος, αλλά πράξη.
Το IHA αποτελεί μια τέτοια σιωπηλή συνέχεια. Όχι επειδή επικαλείται τον Καποδίστρια ρητορικά, αλλά επειδή εφαρμόζει την πιο «επικίνδυνη» ιδέα του: ότι η προσφορά στον τόπο δεν χρειάζεται αντάλλαγμα. Στα ακριτικά νησιά, εκεί όπου η Ελλάδα δοκιμάζεται πραγματικά, η παρουσία δεν είναι σύνθημα — είναι πράξη. Όταν ένα σχολείο ανακαινίζεται και μια κοινότητα ξαναζωντανεύει, δεν πρόκειται για φιλανθρωπία. Πρόκειται για κρατική λογική χωρίς κρατισμό.
Η πρωτοβουλία Smart Islands δεν είναι άλλη μία «έξυπνη» ετικέτα. Είναι καποδιστριακή διοίκηση σε σύγχρονη μορφή: λιγότερη εικόνα, περισσότερη αντοχή· λιγότερα λόγια, περισσότερη ουσία. Αυτό ακριβώς που λείπει από τον δημόσιο βίο.
Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοιες πράξεις δεν προβάλλονται. Όπως δεν ήταν τυχαίο ότι ο Καποδίστριας πολεμήθηκε όσο κανένας άλλος. Το πρότυπό του δεν εξυπηρετεί μηχανισμούς. Δεν παράγει εξαρτήσεις. Δεν προσφέρει άλλοθι.
Η κινηματογραφική αναφορά στον Καποδίστρια από τον Γιάννη Σμαραγδή δεν είναι απλώς ιστορική αναδρομή. Είναι καθρέφτης. Και το ερώτημα που προκύπτει δεν είναι «ποιος ήταν ο Καποδίστριας», αλλά γιατί σήμερα δεν αντέχουμε ανθρώπους και πράξεις που του μοιάζουν.
Ίσως γιατί μας θυμίζουν κάτι άβολο:
ότι η Ελλάδα μπορεί να λειτουργήσει αλλιώς.
ότι η παρακμή δεν είναι μοιραία.
και ότι η μεγαλύτερη απειλή για το σύστημα δεν είναι η καταγγελία, αλλά το ζωντανό παράδειγμα.
Ο Καποδίστριας δεν δικαιώνεται με επετείους και αγάλματα.
Δικαιώνεται μόνο όταν κάποιοι επιμένουν να πράττουν χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα.
Capt.Ευάγγελος Ν.Μ. Ρήγος.
Founder & επ. Πρόεδρος IHA.
Www.Professors-Phds.com
Phone: 30 693 9250 584
